در سیر لحظه ها چون غبار از کوچه باغ خاطره ها گذشتم وخاطرات لحظه های بیهوده ام را در تنگنای فراموشی تهنشین میکردم . آرام آرام میرفتم اما به انتهایی که می دانستم جز تاریکی نیست . همیشه زندگی ام در تاریکی گذشت.تکرار روز وشبهای بی حاصل وثمر.ارمغان خشکسالی عاطفه ها برایم کویر برهوتی بود که ذره ذره سبزی وجودم را در بر می گرفت دیگر خسته از این ذهن همیشه ابری که گویی خیال بارش داشت.

                                                                                                                در سودای نزول بار ان بودم

باز در كنج اتاق چشم بر هم زده ام

                                               گويي از تنهايي تكيه بر غم زده ام

                                    در اتاقم اما گويي در زندانم

                                      چون گل پژمرده ، داخل گلدانم

                                                                در پس پنجره باز ، اسمان رنگين است

                                               ولي افسوس از غم سينه ام سنگين است

                    تورا چون نقش رویا دوست دارم                             

                                                   چو عطر پاک گلها دوست دارم

                           من آن ماهی افتاده به خاکم

                                              تو را چون موج دریا دوست دارم

                                بخند ای غنچه گلزار هستی

                                                 که آن خندیدنت را دوست دارم

                    به باغ خاطرم ای غنچه ی گل

                                                               تو را تنهای تنها دوست دارم.